برجسته‌سازی‌‌های زبانی در داستان کوتاه «شرق بنفشه» اثر شهریار مندنی‌‌‌‌پور (بر مبنای چهارچوب زبان‌‌شناختی دیوید لیچ)

داستان کوتاه «شرق بنفشه» به‌سبب داشتن برجسته‌سازی‌های زبانی، که شامل هنجار‌گریزی و توازن می‌‌شود، قابل تأمل و بررسی است. هریک از این دو فرایند نیز دارای چند زیرشاخه است که درصد جالب توجهی از آن‌ها در شرق بنفشة مندنی‌پور به وضوح یافت می‌شود و همین امر گویای توانایی نویسنده در به‌کارگیری قابلیت‌های متنوع زبانی است. نویسنده از طریق زبان خاص خود به‌خوبی محوریت موضوعی داستان یعنی عشق زمینی ـ آسمانی را برجسته کرده و با ایجاد هاله‌ای از ابهام در کلام رازوارگی آن را به تصویر کشیده است. در این مقاله کوشیده‌‌‌ایم ضمن نیم‌نگاهی به ساختار روایی و برخی عناصر ممتاز داستانی شرق بنفشه، برجسته‌سازی‌های زبانی این اثر را در چهارچوب زبان شناختی «دیوید لیچ» نشان دهیم. روش بررسی به شیوة تحلیلی است.